Un poema de García Lorca.
En tus árboles oscuros.
Noche de cielo balbuciente
y aire tartamudo.
Tres borrachos eternizan
sus gestos de vino y luto.
Los astros de plomo giran
sobre un pie.
Abejaruco.
En tus árboles oscuros.
Dolor de sien oprimida
con guirnalda de minutos.
¿Y tu silencio? Los tres
borrachos cantan desnudos.
Pespunte de seda virgen
tu canción.
Abejaruco.
Uco uco uco uco.
Abejaruco.
Cos seus sons de fábula faladoira, ata ao voar, emiten polo que parece.
ResponderEliminarMais pra fabulosa a súa daguerra que, ademais, permite percibir o vento, aire cos mece.
Gústame, tanto e máis coma as súas cores
Saúde e apreixos :)´